hissetmek için hazır/lıksız
2015
HD video, ses, vinil baskı, tuz kristali, gider pompası, kum torbası, basket potası, ip, bulaşık tası, bahçe hortumu, hortum makarası, havlular, yastıklar, ayaklı spotlar, çöp torbaları, benzin bidonu, kovalar, kereste, emülsiyon boyası, dayanıklı bant
1978 yılında, bugün hâlâ yaşamaya ve çalışmaya devam ettiği Londra’da dünyaya gelen Heather Phillipson, uygulamaları video, heykel, müzik, metin ve canlı etkinlikleri kapsayan bir sanatçı ve geniş çevrelerce tanınan bir şair. Phillipson’ın yeni video/heykel enstalasyonu, hissetmek için hazır/lıksız 2015, kalbin biçemsel temsillerini çöpe atarak bedensel zorunlulukları sıfırdan başlatıyor. Sporla alakalı döküntüleri, yatak odası mahremiyetleri, ideogramlar, pop şarkılarından sözler, duygusal bağlantılar ve dilsel klişelerin yanı sıra kalbin kendine dair ritim değişiklikleri, tekrarları, tonal kaymaları ve şiirsel yanlış okumalarla harmanlayan enstalasyonu, mecazi-biyolojik bir melez öneriyor. Kalbin aşk, cinsellik, kaygı, uyaranlar, idman ve dans müziğine karşı korunmasız, seri üretim bir makine ve bir hayli öznel, ölümcül bir çekirdek olduğu savunuluyor.
Sanatçının izniyle.
Nicoletta Fiorucci, Henry Moore Foundation ve British Council’in destekleriyle üretilmiştir.
un/fit for feeling
2015
HD video, audio, vinyl print, crystal salt, dressing gown, plumbing pipes, punch bag, basketball hoop, rope, washing up bowls, garden hose, hose reel, towels, pillows, site lights, bin bags, turbo hose, jerry can, buckets, timber, emulsion paint, gaffer tape
Born in London in 1978, where she lives and works, Heather Phillipson is an artist and widely published poet whose practice spans across video, sculpture, music, text and live events. Phillipson's new video-sculptural installation, un/fit for feeling 2015, trashes the heart’s stylistic representations and reboots bodily imperatives. Mixing sporting detritus, bedroom intimacies, ideographs, pop lyrics, emotive connections and linguistic clichés, alongside the heart’s own tropes of rhythm, repetition, tonal-shifts and poetic mis-readings, her installation proposes a metaphorical-biological hybrid. The heart is asserted as a mass-produced machine, exposed to love, sex, anxiety, stimulants, workouts and dance music, and as a highly subjective, fatal core.
Courtesy the artist.
Produced with the support of Nicoletta Fiorucci, Henry Moore Foundation and British Council.
