Panoramanın Altında
2012
Baskı, kum ve naylon poşet
1981, Bergama doğumlu Elmas Deniz, İstanbul’da yaşıyor ve çalışıyor. Kavramsal odaklı çalışmalarında farklı malzemelere başvurur ve ekonomi, küreselleşme ve tüketim kültürünün yanı sıra doğa ve algılanışını işler. Sergilenmekteki işi Panoramanın Altında (2012), Tek Kişilik Yaşam Kalitesi video işiyle beraber üretilmiş ayrı bir çalışmadır ve filmdeki diyaloğun bittiği noktadan başlar. Günümüzde giderek daha önemli hale gelen küresel atık sorununa değinen çalışma, sanatçının Boğaz’da yürüyüş yaparken kumun içinde doğal taştan çok insan yapımı malzeme olduğunu fark etmesinden yola çıkmış. Güzel manzaralar, insanın görüş alanının dışında, gizli veya kolayca seçilemeyeni görmezden gelme eğiliminden ötürü yanıltıcı olabilir. Panoramanın Altında bu olguyu görünmezi görünür yaparak ve bize denizin altında ne olduğunu göstererek resmediyor: kum ve naylon çöp poşetinin belirttiği üzere, çöp. Bitmek bilmez inşaatların karakterize ettiği metropolde ferah bir nefes olan denizi doldurup yavaşça boğulmamıza sebep olan, bütün tüketimin sonuçlandığı yer.
Sanatçının ve Pilot Galeri’nin izinleriyle.
Under the Panorama
2012
Print, sand, plastic bag
Born in 1981 in Bergama, Elmas Deniz lives and works in Istanbul. Her conceptually-driven practice includes different media and centres around issues such as economics, globalisation and consumption culture as well as nature and the perception thereof. Her piece on display titled Under the Panorama (2012) is a separate work produced in combination with her video work Quality of Life for One, and takes up precisely from the point when the dialogue ends in the film. Alluding to the problem of global waste that is becoming ever more relevant in our time, the work originates from the artist’s realisation during a stroll along the Bosphorus that the amount of manmade material within the sand far exceeds the amount of natural stones. Beautiful views can be deceptive due to the human tendency to ignore what is out of sight, hidden and not easily recognisable. The work illustrates this fact by rendering the invisible visible, and showing us what is at the bottom of the sea: garbage, indicated by sand and a nylon bin liner. This is where all consumption ends up, slowly suffocating us by filling up the sea, a breath of fresh air in a metropolis bustling with endless construction.
Courtesy the artist and Pilot Gallery.
