Şeyin İçinde Hiçbir Şey Yok
2015
Çizimler, alçı ve betondan havan topları, geçici heykeller, vinil duvar kâğıdı
1970’te Varşova’da doğan, Polonyalı bir anneyle Mısırlı bir babanın kızı olan sanatçı, Bağdat’ta büyümüştür; şimdi ise Paris ve New York’ta yaşıyor ve çalışıyor. Ania’nın pratiği, çizim, metin ve nesneler yoluyla hiçin temsilini ve değer ile kimliği nasıl oluşturduğumuzu ortaya koyar. Şeyin İçinde Hiçbir Şey Yok, onun İstanbul için hazırladığı projenin adıdır ve projeye Pera Müzesi ev sahipliği yapmaktadır. Burada müzenin koleksiyonundan ödünç aldığı nesneleri istifler ve ölçüp biçer, neredeyse kendilerinin hayaleti olan, sıfır derece değeri temsil eden ya da hiç değeri olmayan hatalı yapılmış gülle kalıplarını tartar, ölçer ve gösterir. Tamamen siyah boyalı büyük bir çizim, , dirhem ölçüsünden metrik ölçüye geçilmesini emreden Arapça bir yazının küçük bir parçasıdır. Bu, bir sonraki değişimi düşünmenin aracıdır; bu “düşünce-projesi”nin araçlarından biri de komünal imgelemle post-dijital bir sanat kurumu, müzeyi, sabit parametrelerle başarıya ulaştıracak bir ütopya tahayyül etmektir. Hiçbir değer taşımayacak olan şey nedir? Hiçliği nasıl somutlaştırırız? Sürmekte olan projenin ilk kısmı, müzebilim, psikanaliz ve ekonomiyi ele alır ve sergilemeyi sergiler.
Sanatçının izniyle.
Maya Oeri ve Hans Bodenmann, Adam Mickiewicz Institute ve Culture pl. ve Polonya Cumhuriyeti İstanbul Başkonsolosluğu’nun destekleriyle üretilmiştir.
Inside The Thing There Is Nothing
2015
Drawings, plaster and concrete cannonballs, temporary sculptures, vinyl wallpaper
Born in Warsaw in 1970, the daughter of a Polish mother and Egyptian father, Soliman grew up in Bagdhad; now she lives and works between Paris and New York. Her practice explores the representation of ‘nothing’, through drawing, text and objects, and how we construct value and identity. Inside the Thing There is Nothing is the title of her project for Istanbul, hosted in the Pera Museum. Here, she piles and ponders objects from the Museum’s collection of weights and measures, and presents inaccurate casts of cannonballs, almost ghosts of themselves, that represent the zero degree of value. One large all-black drawing is a fragment of an Arabic script ordering the shift from the dirhem weight scale to the metric. What is a thing that has no value? How do we embody nothing? The first chapter of an ongoing ‘thought project’ that imagines a post-digital art institution with a communal imaginary, a utopia that would succeed the museum with fixed parameters, Soliman’s work concerns museology, psychoanalysis and economics – it displays display.
Courtesy the artist.
Produced with the support of Maya Oeri and Hans Bodenmann, Adam Mickiewicz Institute, Culture pl. and Consulate
General of Poland in Istanbul.
